Στο Design Museum του Λονδίνου μέχρι τις 17 Μαϊου παρουσιάζεται το έργο αυτής της μοναδικής περίπτωσης σχεδιαστή που ακούει στο όνομα Hussein Chalayan. Από εκεί προέρχονται αυτές οι απίστευτες φωτο. Ευκαιρία να θυμηθούμε κάποια πράγματα που μας είχε πει όταν τον είχαμε συναντήσει για μια συνέντευξη για το περιοδικό In Style. (Ήταν καταπληκτικός, πολύ intellectual αλλά και προσγειωμένος).
Οι τρεις κορυφαίες στιγμές στην καριέρα του:
"Η πρώτη ήταν όταν τελείωσα το κολέγιο, με την συλλογή μου [τα μεταξωτά ρούχα που τα έθαψε στην αυλή του, τα ξέθαψε, τα παρουσίασε και τα πήρε το Browns]. Δεν περίμενα ότι θα είχα τόση προσοχή. Ήταν σοκ για μένα, γιατί από τη μία στιγμή στην άλλη ήμουν στη βιτρίνα του Browns. Η δεύτερη κορυφαία στιγμή ήταν η συλλογή με τα τσαντόρ [1998], ένα project-πρόκληση. Ήταν ένα πολιτισμικό σχόλιο και νομίζω ότι ήταν η πρώτη μου συλλογή που με κάποιο τρόπο με έκανε αναγνωρίσιμο στην Αμερική. Η τρίτη ήταν το Living Room [άνοιξη 2000], μια συλλογή που έτυχε αρκετά της προσοχής του τύπου και αυτό ήταν αρκετά συναρπαστικό και η τέταρτη ήταν τα Mechanical Dresses [άνοιξη 2007]. Αλλά όλες οι στιγμές έχουν μια διαφορετική σημασία, είναι σαν να γεννάς ένα διαφορετικό παιδί. Κάνω επίσης και φιλμ και η δουλειά μου πάντα έχει ένα στοιχείο πολυδιάστατο, μια εξέλιξη. Πάντα κάνω πράγματα που φαίνονται συναρπαστικά πρώτα σε εμένα και μετά πείθω τους άλλους να μπουν κι εκείνοι σε αυτό το κλίμα. Απλώς εκείνες οι στιγμές είχαν σημασία γιατί η ομάδα μου ήταν μικρότερη, οι συνθήκες ήταν ακόμη πιο δύσκολες, οπότε [αυτή η αξιολόγηση] έχει σχέση και με την κατάσταση μέσα στην οποία δημιουργήθηκαν όλα αυτά".
- Η καλύτερη συμβουλή που του έδωσαν ποτέ, η καλύτερη που έχει να δώσει.
"Κάποια στιγμή, όταν είχα πρωτοξεκινήσει σε αυτή τη δουλειά δεν ήθελα να συνεχίσω. Τότε ένας από τους buyers στο Browns –ήταν κάτι παραπάνω από buyer, είχε τρομερή εμπειρία και σοφία- μου είπε: «Αν δεν συνεχίσεις τώρα, η δουλειά σου θα ξεχαστεί». Η συμβουλή του να συνεχίσω ήταν πολύ καλή, γιατί τότε είχα αμφιβολίες αν μπορούσα να το αντέξω οικονομικά, αν ήταν καλή ιδέα. Δεν συνέχισα μόνο λόγω αυτής της συμβουλής, αλλά αυτή πραγματικά με ενθάρρυνε. Η καλύτερη συμβουλή που μπορώ να δώσω εγώ είναι να μην παίρνεις ποτέ τον εαυτό σου ή τη δουλειά σου υπερβολικά στα σοβαρά. Αυτό συμβαίνει πολύ συχνά στην fashion business".
- Για την ανάμιξη των celebrities στη μόδα.
"Νομίζω ότι εμείς οι σχεδιαστές θα βγάλουμε περισσότερα χρήματα δουλεύοντας για αυτούς. Η Βικτόρια Μπέκαμ κάνει τη δική της συλλογή – μάλλον θα έβγαζα περισσότερα χρήματα σχεδιάζοντας για εκείνη. Νομίζω ότι είναι για γέλια και ότι εσείς τα media πρέπει να κάνετε περισσότερη δουλειά πάνω σε αυτό. Η εντύπωση ότι όλοι μπορούν να το κάνουν δεν είναι καλή είδηση γιατί πρέπει να εκπαιδευτείς σε αυτό, να ξέρεις για τα ρούχα, για την τεχνική πλευρά της μόδας, να ξέρεις πώς φτιάχνονται τα ρούχα. Αυτό ξεχνιέται, οι πάντες μπορούν να κάνουν τα πάντα. Είναι τμήμα αυτής της λαϊκίστικης, εκφυλισμένης κουλτούρας. Από την άλλη, η ποικιλία είναι συναρπαστική και είναι σπουδαίο το γεγονός ότι συμβαίνουν τόσα πολλά γύρω από τη μόδα, αλλά τελικά αυτό κάνει τα πάντα άνευ αξίας. Ειλικρινά, δεν ξέρω τι να σκεφτώ γύρω από αυτό".
Για το πού βρίσκει την έμπνευσή του σήμερα.
"Σίγουρα στην ιστορία, στην ανθρωπολογία, στην κοινωνιολογία, στην ανθρώπινη επαφή και επικοινωνία, στη συζήτηση, στη συμπεριφορά... Σε όλα αυτά. Στη μουσική επίσης. Αλλά νομίζω ότι αυτό στο οποίο πολλοί βρίσκουν έμπνευση σήμερα είναι η λαϊκίστικη τηλεόραση. Οι άνθρωποι δεν διαβάζουν τόσο όσο παλιά. Αγαπημένο μου βιβλίο όλων των εποχών είναι το «Αμερική» του Jean Beaudrillard. Μου αρέσει πολύ και ο Rolland Barthes. Θα ήθελα να διαβάζω περισσότερη λογοτεχνία, αλλά τελικά διαβάζω θεωρητικά βιβλία. Απολαμβάνω πραγματικά τις ιδέες. Υπάρχουν πολλά πράγματα να διαβάσεις εκεί έξω, αλλά το διάβασμα είναι και μία πολυτέλεια γιατί όλοι είμαστε πολύ κουρασμένοι".
Φωτο: Απόστολος Μητρόπουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου